Inventio Danielis, levitae et martyris Patavii
§1) Daniel levita martyrium passus est in urbe Patavina; verum quo tempore, et a quibus ignotum est. Sic tamen passio eius martyriique modus cognitus est. Nam ipse se revelans cuidam oculis capto in Tuscia dixit illi: “Si vis videndi gratiam obtinere, vade, pete Patavium, et Danielis martyris implora opem, ad memoriam sepulturae eius; ubi et invoca Domini nostri Iesu Christi misericordiam, et ipse te illuminabit.” Quo audito, caecus procuravit se in urbem Patavinam deduci. Erat enim annus Domini septingentesimus sexagesimus septimus. Quo in tempore et urbs illa et in ea multa loca sancta variis tumultibus et incursibus barbarorum vastata fuerant.
§2) Veniens itaque caecus, per omnia templa, oratoria, et etiam ruinas locorum sanctorum, diligenter inquirit, ubinam corpus beati martyris Christi Danielis requiesceret. At nullus inventus est qui illi quidquam indicare posset. Unde ipse effectus admodum tristis, se illusum putabat: orabat tamen Dominum per omnia devotionis loca, ut eius misericordia sibi subueniret, et si usquam in ea urbe Daniel martyr eius quiesceret, preces eius exaudiret, ut ipse visum reciperet.
§3) Cum igitur id per dies complures faceret, et semel orandi causa, sacras divae virginis et martyris Iustinae subiisset aedes, quo in loco Daniel martyr conditus fuerat, (id quod tunc omnibus incolis ignotum erat) se illi martyr iterum revelavit, dicens: “Hic ora, nam hic iacet Danielis martyris corpus, quem ut visum recipias requirere iussus es.” Oravit ergo eo in loco caecus; et visum recepit.
§4) Quo facto, ipse et sui duces gratias magnifice Christo et martyri agentes, adeunt illico Iohannem episcopum, sanctum virum, qui illo in tempore loco praeerat, et indicant omnia, quae beneficio martyris fecerat Christus caeco, qui illuc ex Tuscia advenerat, et quomodo ad memoriam Danielis martyris orans, visum receperat. Convocato itaque clero, sociatus episcopus, secum ducens caecum, sed iam gratia Christi videntem, tendit in sacrae virginis Iustinae templum. Cui ingresso ostendit is qui fuerat caecus orationis locum, ubi et beneficium visus receperat. Iussit ergo episcopus circumfodi terram, et aperiri locum, et invenit instar sepulcri tabulatum lapideum, longis clavis in summo eminentibus per intima confixum; quod levari iussit: ubi autem levatum est, vidit in imo aliud tabulatum, quod acies illorum immanium clavorum penetrabant, et iuxta breve quoddam scriptum: “Hic corpus Danielis levitae, pro confessione nominis Domini nostri Iesu Christi sic passi, requiescit.” Iussit ergo venerabilis pontifex tabulata aperiri; et reperit corpus martyris per meditullium capitis, per cerebrum, per pectoris medium, per pectinem, et per cetera corporis membra horribilibus illis clavis transfixum; sanguinemque adeo recentem, ac si modo illum glorioso martyrio in odorem suavitatis fudisset. Neque teter cadaveris odor offendebat assistentium praesentiam, quia Dominus martyrem suum a corruptione praeservaverat. Ex quo intellexerunt pontifex et viri sancti ac religiosi qui assistebant, martyrii Danielis pro nomine Iesu Salvatoris passi modum.
§5) Levatum igitur corpus, et pretiosis velaminibus adornatum, episcopus, sancti viri, universus clerus, et populus innumerus cum canticis et hymnis intulerunt in maiorem ecclesiam sub nomine Dei genitricis Mariae fundatam anno, qui dictus est, septingentesimo sexagesimo septimo. Ubi Christus interventu sui martyris virtutes fecit et signa; cui cum Patre et Spiritu sancto honor et gloria in saecula, Amen.